Bezoek Hutong Beijing en ophalen legalisaties en visum Li-Ran. 24-08-2010

Hoi allemaal,

Het grote aftellen is begonnen, voor ons dan tenminste. We weten dat als we terug zijn in Belgenland dat we het echte Chinese eten gaan missen maar voor nu verlangen wij naar de patatten en bloemkool en voor ons voorlopig geen Chinees eten of fastfood meer....
Morgen de laatste dag die we ruimschoots nodig hebben voor wat laatste inkopen, nog wat kleine financiele dingetjes en gewoon misschien een beetje voorslapen omdat we namelijk de nacht "overslaan". Daarover morgen meer.

Vandaag gingen we naar een hutong, ruim vertaald een "wijk". De wijken in Beijing zijn al redelijk netjes geworden na de grote schoonmaak net voor de Olympische spelen, dus echte, echte Hutongs vind je bijna niet meer. Deze hutong bestond in sommige plekken zelfs in aardige stenen gebouwen met mooie voorgevels, al waren dat wel de "rijken" die zich dat konden veroorloven. 

We wilden ook nog in een soort Chinese riksja door de Hutong heen, maar dat ging niet door omdat we in tijdnood kwamen; tenminste tijdnood uit het woordenboek van Wanyu. Hieronder een impressie.

Vandaag heeft Wanyu het voortouw genomen en onze gelegaliseerde documenten opgehaald bij de Belgische ambassade en tevens het paspoort van Li-Ran met daarin het visum voor Schengengebied. Rond 16.00 uur stond ze plots in de lobby en hebebn we alles afgehandeld.
Alle formulieren direct geconroleerd en e.e.a. was in orde; we kunnen nu echt naar huis !!!

Tot morgen.

Groetjes van gans de familie.

De assistent van Wanyu, Amy, op de foto met Yeline.


Een soort van kerkje/stilteplek aan de rand van de hutong.


Deze hutong had een soort dorpsvijver waarin werd gevaren, gezwommen en nog een hoop meer.........


Een van de vele straatjes, hier een restaurantje waar wijkbewoners iets konden eten


Hieronder Angelique en haar kroost voor de school van de Hutong.


Een van de vele toegangsweggetjes tot een binnenplaats (een soort vierkant) waar meerdere gezinnen een hecht leven leiden. Wassen, douchen en eten doet men allemaal buitenshuis, slapen uiteraard thuis.


Een van de straatjes die weer aansluiten op een wat bredere doorgaande weg.


Er was uiteraard ook een echte kapper, welliswaar met vooroorlogs meubilair.


Het meertje met een bootje daarin varend.