woensdag 30 april 2008

April 2008


Beste webloglezers,
hier weer het laatste nieuws over Yeline:
Op zaterdag 5 april wist Yeline dat Ome Christ-Jan en tante Moniek zouden komen en toen heeft ze de hele dag met thee en taart zitten wachten zoals je ziet.
Yeline is op dit moment 92 cm lang en weegt 14,5 kg; een echte peuter dus; die heel goed weet wat ze wel en niet wil en dit ook als zodanig aangeeft.
Soms lijkt ze wel op de keizerin van China met haar commando's uitdelen.


Op zondag 6 april hadden we voor de derde keer een reunie. Het was leuk om iedereen na een half jaar weer te ontmoeten. Alle meiden zijn echte peuters geworden. Zij hebben heerlijk met elkaar kunnen spelen en de papa's en mama's konden weer even bijpraten. Wel was het jammer dat dit keer niet iedereen erbij aanwezig was.
Op naar de vierde reunie over een half jaar. Bedankt Familie Naudts en Familie De Soete voor de organisatie deze keer.

Woensdag 9 april hebben we samen met Katja, Annefleur, Marleen, Lara en Lin de kinderboerderij in Roosendaal bezocht.
Er waren al heel veel jonge dieren geboren en Yeline vond het geweldig; ze is trouwens van geen enkel dier bang. Wel schrok ze even toen een geit haar een duw gaf met zijn horens.
Is dit niet een vertederend plaatje?

Maandag 14 april kwam oma terug van een weekendje Mons en bracht voor Yeline mooie roze slippers mee. Laat de zon dan nu maar gauw komen!
Wel was ze die dag ook een beetje stout geweest want ze zag mama even weg fietsen terwijl ze zelf ook op haar fietsje zat en ze vond het nodig om mama achterna te gaan met als gevolg dat oma het niet meer kon bijhouden en ze ook niet meer wilde luisteren. Het is gelukkig allemaal goed afgelopen en ik zal jullie de details besparen.

Op woensdag 16 april hadden we onze eerste oudercontact met juf Sabine en juf Elke. (Katja en Annefleur pasten toen even op).
Zij waren erg tevreden over Yeline; ze kon heel lang met een werkje bezig zijn aan tafel of in een hoek(vooral de zandbak is haar favoriet), ze was altijd enthousiast bij de introductie van een nieuw thema en ze werd al wat assertiever. Voor de rest was het een stille leerling die nog wel zal gaan opbloeien. Ze was vaak afwachtend, observeerde liefst een tijdje voordat ze zelf aan de slag gaat. Het samenwerken met andere kinderen was ook nog niet zo. Johan en ikzelf waren natuurlijk supertrots om dit allemaal te horen over onze dochter.
Vooral dat afwachten en observeren herkennen wij in de thuissituatie ook. Wanneer Yeline ergens komt waar veel mensen zijn, die ze niet goed kent, trekt ze zich wat terug. Als ze dan merkt dat het goed is, ondooit ze vanzelf na ongeveer een half uurtje. Dit is geen slechte eigenschap, maar soms niet altijd leuk voor de mensen die enthousiast op Yeline reageren.

Het laatste weekend van april was het heel mooi weer en Yeline wilde het liefst dat we het zwembad zouden opzetten. Dus heeft papa het op deze manier opgelost. En genoten heeft ze en ze vond het water absoluut niet koud hoor.

Yeline zou toch wel heel graag een jongen willen zijn want dan heeft ze een ''pienel'' zegt ze.
Ook is ze soms net een nudist en gaat het liefst buiten in de tuin zitten plassen, maar dat mag natuurlijk niet. Dit mag alleen wanneer er echt geen wc in de buurt is, hebben we afgesproken.
Het slapen gaat op dit moment super, alleen is ze soms heel moeilijk wakker te krijgen vooral 's middags. Ik heb daar het volgende op gevonden; ik gebruik hiervoor een handpop die haar dan wakker maakt, haar uit bed haalt en helpt bij het aankleden. En dit werkt super, zeker wanneer je weinig tijd hebt en het de bedoeling is dat je op een bepaalde tijd bij een afspraak bent.
Katja, Marleen en ik zijn nog naar een VAG avond geweest met als onderwerp praten over adoptie met je kind. Conclusie: je kunt hier niet vroeg genoeg mee beginnen, uiteraard rekening houdend met de leeftijdscategorie en dat er een moment gaat komen dat ze steeds meer willen gaan weten over hun achtergrond en ze dit als een soort verlies ervaren 'waarom ben ik door mijn papa en mama afgestaan?'
Zondag 27 april moest tante Moniek haar eerste dressuurwedstrijd rijden met Voila. Natuurlijk zijn we daarheen geweest om haar aan te moedigen. Ik had Yeline verteld dat ze zachtjes moest praten omdat anders de paarden zouden schrikken. Dus toen ik even iets tegen Johan wilde zeggen zei ze: ''ssst mama, zachtjes praten!''
Dit merken we steeds vaker dat we met onze eigen opmerkingen worden geconfronteerd.
Yeline heeft met haar vinger tussen de deur gezeten en heeft hiervoor enorm gekrijst. Waarschijnlijk van de schrik want achteraf viel het allemaal best wel mee, maar ik was van haar gedrag toen toch wel een beetje geschrokken.
K3 is het op dit moment helemaal, tijdens het spelen vooral bij het blokken bouwen, op dit moment wel haar favoriet is ze constant liedjes van hen aan het zingen.
Volgende maand gaan we naar de K3 show, dus ben benieuwd.
De laatste woensdag van de maand (30 april) zijn we samen met Sophie en May-Lin naar Bosrust geweest. De meiden hebben enorm leuk gespeeld en May-Lin nam Yeline overal met een handje mee naar toe en Yeline vond het geweldig zo'n grote zus van bijna 5 die zich zo over haar ontfermde.
Ik geloof dat het dit wel weer zo'n beetje was voor deze maand. Tot de volgende maand dan maar!
Groetjes Angélique