Een uitzichtloze situatie omtrent Pukkie 2

Beste webloglezers,

gisteren naar de informatiebijeenkomst geweest te Brussel bij Kind en Gezin en daar is werkelijk de moed in mijn schoenen gezakt.

De wachttijden in China gaan alleen nog maar oplopen en volgend jaar verwacht men pas een daling.

Onze beginseltoestemming die drie jaar geldig is, gaat automatisch een jaar verlengd worden, maar dat gaat niet voldoende zijn. Na die vier jaar kan er weer een beperkt maatschappelijk onderzoek gaan plaats vinden, dus weer naar de rechtbank, weer gesprekken gaan voeren met psycholoog en maatschappelijk werk en alles begint dus weer van voren af aan. Dat kunnen ze ons toch niet aandoen, maar helaas ze hebben er nu nog geen conrete antwoorden op

Als het zo door gaat, zijn we ergens in 2017 aan de beurt; kortom een hopeloze situatie dus.

En we wilden zo graag nog een kindje uit China ook voor Yeline zou dat heel fijn zijn.

Dus moeten we ons de komende maanden maar eens gaan bezinnen wat we nu echt willen; stappen we over naar een ander adoptiekanaal of gaan we accepteren dat ons gezinnetje uit drie personen blijft bestaan en we dubbel en dwars van onze lieve schat blijven genieten.

Ik word er helaas wel erg verdrietig van en zoals Katja het gisteren nog mooi verwoordde: ''we zijn een beetje moe gestreden om altijd maar weer water bij de wijn te moeten doen''.

Eerst wil je dolgraag een biologisch kind en ga je de medische molen in, dit blijkt dan niet te gaan lukken en vind je een uitstekend alternatief in de vorm van adoptie. Dan wil je graag meer, je gezin uitbreiden, nog meer genieten van weer een kindje uit China en dat wordt dan even kapot gemaakt; je droom spat uit elkaar.

Eigenlijk wist ik al wel een beetje dat het geen goed nieuws zou worden ondanks dat de mensen van Ray of Hope super hun best gedaan hebben om ons het vertrouwen te geven dat de dossiers bij hen straks in goede handen zullen zijn. Toch kreeg ik pas gisterenavond werkelijk de deksel op mijn neus en ben er erg verdrietig over. Misschien dat er bij me diep van binnen nog een klein vlammetje brandt dat nog een sprankje hoop geeft. Snik, snik, snik.........

Een verdrietige mama Angélique